NIEŚMIERTELNOŚĆ

Roux... Widzisz, każdy chce przeżyć swoje życie jak najlepiej. Ludzie pozbawieni złudzeń, wiedzący, że nieśmiertelność ich nie dosięgnie i w końcu umrą, mając te swoje 70 - 80 lat... oni po prostu wiedzą, że dla nich to się skończy. Więc chcą osiągnąć jak najwięcej, żeby zapewnić przyszłość rodzinie, żeby cieszyć się tym co posiada. Gonimy za karierą, bo pragniemy sukcesu. Gdybyś nie miała szczęścia w miłości, nie była szczęśliwa towarzysko, to gdzie chciałabyś osiągnąć sukces? W pracy, oczywiście. No widzisz, każdy szczegół zmienia nasze życie, każdy na nie wpływa. i każdy chce je przeżyć jak najlepiej chce brać z niego garściami, zobaczyć jak najwięcej i przeżyć co tylko się da.

Post został pochwalony 0 razy

Nieśmiertelność!
Nie lepiej w ogóle się nie urodzić? Być nieuformowaną istotą poszukującą piękna...

Post został pochwalony 0 razy

Ciekawe, ciekawe. Masz trochę racji, ale i tak wolę nieśmiertelność

Post został pochwalony 0 razy

Masz wolną wolę, ale wyboru chyba nie Exclamation

Post został pochwalony 0 razy

i tu sie mylisz ... wybur zawsze jest ... ale czy niesmiertelnosc to tylko stac sie wampirem !? czy poprzez czyne dokonania ... niestajesz sie WIECZNY ?>?
i SŁAW tym ludziom ktorzy tego dokonali ........

!!!!!!! ja to zaczynam sie starzec i zapominm logowac !!!!!!!!!!!!!

Post został pochwalony 0 razy

TA! Grecy uważali, że człowiek staje się nieśmiertelny poprzez swoje potomstwo, ale skąd można mieć pewność, że wnuki się nie ożenią/wyjdą za mąż, albo umrą w wypadku samochodowym? A co do wielkich czynów, to trzeba zrobić coś bardzo wielkiego, bo kto by o tym pamiętał?
Nie ma nieśmiertelności tak pojętej, jeśli nie jest się jej pewnej. Jak można być czegokolwiek pewnym, nie ufając swoim zmysłom?

Post został pochwalony 0 razy

Nieśmiertelność. Czy nie tego, zaraz po władzy nad światem, najbardziej pragnie ludzkość? Przetrwać, choćby w pamięci, choćby jako złodziej, choćby jako kanciarz. Bardzo "pięknie" (pomijając przekleństwa na każdej stronie Razz

) mówi o tym Andrzej Ziemiański w "Achai" - jako postać Zaana. On nie chciał być nikim. Postawił się i został nieśmiertelnym... w umysłach innych. Ale co trzeba zrobić, żeby przestać być nikim?! Takie rzceyz zdarzają się tyko w książkach lub filmach. A tak na prawdę, to nie ma idealnego sposobu. Nigdy nie było i nie będzie. Większość z nas pozostanie w swoich czterech ścianach, nie pokazując się nikomu, a gdzieś na drugim końcu tego samego nawet kraju, nikt nie będzie wiedział, że gdzieś tam jesteśmy. Zostaniemy lekarzem? Co z tego? Prawnikiem? Sędzią? Nie jest ważne co zrobimy ze swoim życiem, jak je ukształtujemy, co nauczymy się. Nie jest ważne, żeby "zajść daleko", jeśli to "daleko" kończy się na miejscowej gazecie. A i to przecueż szczyt marzeń niektórych osób. Więc jak? Jak to jest? Gdzie jest ta granica pomiędzy byciem "kimś" a byciem... "nikim"? Sądze, że w naszym umyśle. Bo jeśli ktoś sobie wmówi, że jest nikim, to gdzie skończy? Na dnie, jeśli nikt bardziej rozsądny nie złapie go w porę za rękę. Pisze o tym tutaj, ponieważ Roux poruszyła temat życia... no i ogólnie pisze to, bo wczoraj przeżyłam swój mały, następny koszmar. Nie w śnie, na jawie, zupełnie na jawie. Błagam was, nigdy nie próbujcie sobie wmówić, że jesteście nikim. Nigdy! Szczególnie, jeśli czujecie się samotni, zagubieni. Kiedy będziecie mieli świadomość, że nikt nie podejdzie do was, nie przytuli, nie pocieszy. Prosze was o to, bo jedyną myślą, która wczoraj w nocy kołatała się w mojej głowie było "jesteś nikim".

Cokolwiek byście nie pomyśleli, każde napisane przeze mnie słowo w poście wyżej jest zgodne z moim rozumowaniem, dla mnie prawdziwe.

Post został pochwalony 0 razy

Boniu....... To musiało byc niemiłe... Nie martw się dla nas zawsze będziesz kimś. Fajną koleżanką z forum.

Post został pochwalony 0 razy

Tak. Bardzo poruszające. Ja staram się nie myśleć za bardzo o problemach egzystencji. Po prostu wiem, że nie dojdę do żadnego wniosku. To jedyne czego moim zdaniem można być pewnym- niepewności. Nie przejmuję się i staram dostrzegać we wszystkim jasne strony. Nie rozpaczać, tak tylko możemy bronić się przed światem.

Post został pochwalony 0 razy

Jak nie rozpaczać, kikedy czujesz się samotny, wśród tłoku przyjaciół? Kiedy czujesz się sam, nagi, bezbronny, kiedy czujesz się nikim, wśród ludzi, których kochasz całym sercem. Widzisz, zdaje sobie sprawę z tego, ile mam przyjaciół i wszystkich kocham całym sercem. Ale czuje się samotna, bo kiedy mam problem nie mam serca martwić tym ich. Dlatego wole wypłakać się w poduszkę niż im się wygadać. Szczególnie, kiedy mają dobry humor. A ostatniopo prostu zastanawiałam się nad swoją przyszłością. I mi wyszlo, że jestem, byłam no i będe nikim. Doprawdy miła perspektywa....

Post został pochwalony 0 razy

Nie wiem, co odpowiedzieć? Nic co bym powiedział, pewnie by Ci to nie pomogło, chociaż cierpisz, a to znak, że masz uczucia. To powód do szczęścia i oznaka, że jesteś kimś. Chociaż co ja mogę o tym wiedzieć? Nie chcę Ci nic radzić, ani pocieszać. Kiedyś na pewno zrozumiesz, że nie jesteś nikim. Myślałem, że jestem balastem dla rodziny, ale już wiem, że oni mnie kochają. Czuję się z tym dobrze, chociaż czasami wredny ze mnie (tu mi się ciśnie jakieś niecenzuralne słowo) skubaniec.

Post został pochwalony 0 razy

normalnie Alianne
kobieto ... niebądz taka podejzliwa ... nie jestem zwolenikiem słowa żyice jest piekne ... wrecz przeciwnie jest do dupy ... ale mimo to odnajduje tu swojego rodzaju przyjemności i jakies tam szczescie Smile

pozdrawiam noooo z usmiechem Smile

Post został pochwalony 0 razy

Na początku zdziwiło mnie to Louis , że po przeczytaniu mojej wypowiedzi wpadłeś na pomysł tego tematu ale bardzo się z tego cieszę ze dało ci to do myślenia ,nie wypowiadałem się poniewarz chciałem zobaczyć jak rozwinie się to wszystko dalej a moim zdaniem świetnie się rozwineło czytając wasze wypowiedzi naprawde mozna rozwinąc wyobraźnie i zacząć rozmyślać na rózne tematy , takie rozmysły na temat życia i śmierci na tle fenomenu wampirów i ich nieśmiertelności i na dodatek przeplatane innymi wątkami z naszego własnego życia co daje naprawde do myślenia .

Post został pochwalony 0 razy

no kurcze, pisać chłopie to Ty umiesz...
z resztą wampiry możemy traktować jako przenośnię...

Post został pochwalony 0 razy

Witam wszystkich i od razu włączę się do dyskusji.
Po przeczytaniu Waszych postów przychodzi mi na myśl tekst piosenki z "Tańca Wampirów"... Tylko nie wiem, czy mogę przytoczyć. Czekam na pozwolenie Smile

Myślę, że nieśmiertelność to najgorsza pokuta. Ileż razy można robić to samo, bez nadzei na odmianę? Jest oczywiste, że po śmierci jest się nie żywym, więc czy ma sens taka marna namiastka życia, z której i tak nie można czerpać prawdziwego życia...?

Post został pochwalony 0 razy

Witaj Kathleen Vicious :]
mam nadzieję, że zadomowisz się tutaj wink

Post został pochwalony 0 razy

Kath miło mi Cię widzieć Very Happy

Nieśmiertelnośc będzie fajna przez chwile. Potem jak wszystko sie znudzi i zamiast stać sie 'przyjemnością' , będzie wieczną udręką....

Post został pochwalony 0 razy

I ja Ciebie witam, o ile mogę. Smile

Post został pochwalony 0 razy

Zalezy dla kogo Razz

. Ja ciągle się upieram przy moim zdaniu, że jednak wampiry mają na to inne poglądy. Od tego jakim byłeś za zycia człowiekiem, zależy jakim będziesz wampirem. Jeśli chodzi o inną nieśmiertleność. Moim zdaniem, to zależy, czy ktoś patrzy na to w pesymistyczny sposób czy optymistyczny. W końcu szklanka może być w połowie pełna, w połowie pusta a nawet do połowy pełna wody a od połowy pełna powietrza Smile

.

Post został pochwalony 0 razy

Ciekawe.
Jeżeli szklanka jest do połowy pełna, to albo można dopić, albo dolać. Ale to nic nie znaczy.
Tak wampiry, jeżeli(by) itniały/ją to mają na to inny pogląd. To raczej jest pewne. O ile coś może być pewne.

Post został pochwalony 0 razy